ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΦΟΡΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Στα πλαίσια της δημόσιας διαβούλευσης για την υποβολή πρότασης χρηματοδότησης στο Ε.Π. «Πελοπόννησος 2014 – 2020» και ειδικότερα όσο αφορά στη «Στρατηγική Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης Δήμου Καλαμάτας – Ζητήματα υποδομών, περιβάλλοντος και πολιτισμού», η Ν.Ε του ΤΕΕ ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της Δημοτικής Αρχής σε συνεργασία με τους συλλόγους των μηχανικών καταθέτει τις απόψεις-προτάσεις της, που σέβονται πλήρως και συνάδουν με τις κατευθύνσεις που θέτει το ΓΠΣ του Δήμου Καλαμάτας. Συγκεκριμένα, προσβλέπει στην οργάνωση της λειτουργίας ενός αστικού κέντρου δυναμικού, οικονομικά και περιβαλλοντικά βιώσιμου, με έμφαση στην ανάπτυξη των δραστηριοτήτων κυρίως στους κλάδους: Υπηρεσίες, Πολιτισμός, Τουρισμός, Αναψυχή.

Πρωταρχικό, σημείο σύγκλισης όλων των εμπλεκόμενων φορέων είναι η απαίτηση για μια νέα κυκλοφοριακή μελέτη συνολικά του αστικού χώρου της  μεσσηνιακής πρωτεύουσας με καταγραφή τόσο των σημερινών στοιχείων, όσο και των αναμενόμενων στις προσεχείς δεκαετίες, με στόχο τα συμπεράσματα της εν λόγω μελέτης να ανταποκριθούν στην πόλη του μέλλοντος με επάρκεια. Η μελέτη αυτή θα πρέπει να εξετάσει α) το στοιχείο της εποχικότητας (χειμερινή – καλοκαιρινή πόλη) και τους διαφορετικούς φόρτους που κάθε μια φέρει, β) τα νέα έργα οδοποιίας που έχουν διαμορφώσει σήμερα ένα τελείως διαφορετικό κυκλοφοριακό τοπίο και γ) την αυξανόμενη τάση στροφής της ευρωπαϊκής πόλης σε έναν χώρο με απόλυτη προτεραιότητα στην απρόσκοπτη κυκλοφορία του πολίτη. Αυτό το τελευταίο στοιχείο καθορίζει ως πρωταρχικούς άξονες της μελετητικής διαδικασίας την απρόσκοπτη κίνηση του πεζού & τη διευκόλυνση της μετάβασής του με την ανάπτυξη ενός επαρκούς & σύγχρονου δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς. Απαραίτητη κρίνεται τόσο η διασύνδεση με όλες τις επιμέρους πολεοδομικές ενότητες της πόλης με το κέντρο, όσο βεβαίως και καθεμίας από αυτές τις ενότητες με  τις υπό χρηματοδότηση περιοχές του ιστορικού κέντρου & της παραλίας.

Είναι σαφές ότι δεν έχει νόημα να μιλήσουμε για αποκλεισμό του αυτοκινήτου από τον αστικό χώρο, μπορούμε ωστόσο να οργανώσουμε μια σταδιακή αποφόρτιση των κεντρικών αρτηριών της πόλης από αυτό. Προϋπόθεση για την ορθολογική χρήση του ΙΧ είναι όσα αναφέραμε παραπάνω για την οργάνωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, αλλά και ταυτόχρονα συνδυασμός του δικτύου των μέσων με σημεία στάθμευσης σε χώρους εκτός του σφικτού αστικού ιστού, ώστε ο πολίτης να μεταβαίνει και να επιλέγει συνειδητά τη χρήση των μέσων ως συμφέρουσα επιλογή  χρονικά & οικονομικά.

Πορευόμενοι με γνώμονα τις κατευθύνσεις και τους στόχους που θέτει το ΓΠΣ, η πρώτη εξαιρετικής σημασίας ενότητα για την πόλη είναι το παραλιακό μέτωπο, ενότητα που έχει συζητηθεί  &  μελετηθεί  σε διάφορες ιστορικές περιόδους της αστικής ανάπτυξης. Πρόκειται για μια περιοχή που συγκεντρώνει το αμείωτο ενδιαφέρον των μόνιμων κατοίκων, των επαγγελματιών, των περιβαλλοντικών συλλόγων, των εποχιακών επισκεπτών και τουριστών. Απολύτως αναμενόμενο το παραπάνω ενδιαφέρον μιας και μιλάμε για μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους, που προσδίδει στην πόλη την ιδιαιτερότητα της άμεσης επαφής του αστικού χώρου με το υδάτινο στοιχείο, παράγοντας μια μοναδικής ποιότητας & έκτασης ακτογραμμή. Αυτή η ακτογραμμή αφενός τοποθετεί την πόλη στον τουριστικό χάρτη, αφετέρου επιβάλει ιδιαίτερους χειρισμούς ώστε να διατηρήσει την περιβαλλοντική της ακεραιότητα, με στόχο να μπορεί και στο μέλλον να διαδραματίσει το ρόλο του φυσικού τοπόσημου .

Στο επίκεντρο των συζητήσεων σε σχέση με την παραλιακή ζώνη τοποθετείται ο χαρακτήρας του άξονα της οδού Ναυαρίνου. Σήμερα είναι άξονας αμφίδρομης κίνησης οχημάτων με εξαιρετική επιβάρυνση κατά τη θερινή περίοδο. Η  τροποποίηση του εν λόγω άξονα είναι δεδομένο και απαιτητό τόσο από την κοινωνία των πολιτών, όσο και από τους μελετητές στο σύνολό τους. Ο ακριβής χαρακτήρας είναι αυτός που διχάζει : μονοδρόμηση ή πλήρης πεζοδρόμηση;

Η άποψη του τεχνικού κόσμου είναι ότι μπορεί να πεζοδρομηθεί η οδός με μια σειρά σημαντικών ρυθμίσεων κυκλοφοριακών, γεγονός που θα διευθετηθεί και από την κυκλοφοριακή μελέτη. Πολύ συνοπτικά θα αναφερθούμε στην εξασφάλιση σημαντικών χώρων στάθμευσης των επισκεπτών σε κομβικά σημεία ώστε να εξυπηρετείται ο περίπατος, αλλά και εξεύρεση λύσης για το μόνιμο κάτοικο στις προϋφιστάμενες του έργου περιοχές κατοικίας. Συγχρόνως, πλήρης πεζοδρόμηση μπορεί να είναι εφικτή μόνο εφόσον εξυπηρετηθούν οι λειτουργικές ανάγκες του επιχειρηματικού κόσμου επί του πεζοδρομημένου χώρου ( τροφοδοσία , αποκομιδή απορριμμάτων, καθαρισμός, διέλευση πυροσβεστικών και νοσοκομειακών οχημάτων). Τέλος, σε αυτό το πεζοδρομημένο τμήμα επιβάλλεται η διέλευση ενός ήπιου οχήματος με χαρακτηριστικά που προάγουν την περιβαλλοντική συνείδηση (νέας τεχνολογίας ενεργειακά μέσα) με στόχο την εξυπηρέτηση όλων των κοινωνικών ομάδων. 

Στοχεύοντας στη βιώσιμη αστική ανάπτυξη της πόλης μας είναι επιταγή η τήρηση των αρχών του περιβαλλοντικού σχεδιασμού και της αειφορίας. Οι αρχές αυτές τροποποιούνται μέρα με την ημέρα, λαμβάνοντας υπόψη νέες τεχνολογίες και δεδομένα που εξελίσσονται διαρκώς. Επομένως, κάθε μελετητική ομάδα που θα συμμετάσχει σ’ αυτό το εγχείρημα θα πρέπει να αξιολογήσει προϋφιστάμενες μελέτες, το master plan του λιμανιού, να κρατήσει όσα δεδομένα ανταποκρίνονται στα ζητούμενα της περιβαλλοντικής διαχείρισης του δημόσιου χώρου & βέβαια να εκφράσει και να διαμορφώσει το χώρο με τις επιταγές της τρέχουσας αρχιτεκτονικής αισθητικής. Από αυτές τις μελέτες θα προκύψουν ορισμένοι από τους σπουδαιότερους δημόσιους χώρους της πόλης, θα της προσδώσουν ταυτότητα και ποιότητες αρχιτεκτονικές. Τα τελευταία δυο στοιχεία είναι αναπόσπαστα στοιχεία του είδους της κατοίκησης & χρήσης του δημόσιου χώρου, ώστε αυτό να οδηγήσει τον τόπο σε γοργούς αναπτυξιακούς ρυθμούς & επενδυτικό ενδιαφέρον. 

Βασική αρχή του περιβαλλοντικού σχεδιασμού είναι η αναζήτηση της θερμικής άνεσης σε μια πόλη του Νότου με μεγάλες θερμοκρασίες και μια μελετητική ενότητα εκτεθειμένη στην ηλιοφάνεια. Οι τρόποι που οι μελετητές θα ορίσουν σημεία στάσης & κίνησης, σημεία σκιασμού & στοιχεία δροσισμού θα καθορίσει το βαθμό στον οποίο κάθε πρόταση θα ανταποκρίνεται στο ζητούμενο του περιβαλλοντικού τρόπου διευθέτησης των προβλημάτων,  εν έτη 2017 έτος βιώσιμης αστικής ανάπτυξης αλλά και για τις επόμενες δεκαετίες.

Ο άξονας της οδού Ναυαρίνου δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μεμονωμένο στοιχείο στο χώρο της ευρύτερης περιοχής μελέτης.

Αντίθετα, θα πρέπει να διασυνδεθεί με όλους τους παρακείμενους δημόσιους χώρους μικρότερης κλίμακας, οι οποίοι θα τύχουν παρόμοιας αντιμετώπισης ως προς το σχεδιασμό τους αρχιτεκτονικά & περιβαλλοντικά. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας σταδιακής προσέγγισης – αποκάλυψης του ανοιχτού γραμμικού στοιχείου της παραλιακής ακτογραμμής, μέσω μικρότερης κλίμακας αστικών κενών. Θα προκύψει με αυτόν τον τρόπο μια πράσινη βόλτα (greenway) μέσα στην αστική ενότητα, μια συρραφή διαφορετικών τόπων με κοινή αρχιτεκτονική γλώσσα. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει εντοπισμό & ανάλυση όλων αυτών των αστικών χώρων, αλλά και σχεδιασμό τους με την ίδια λογική, αντιμετωπίζοντας κάθε φορά τα μοναδικά δεδομένα της μικροκλίμακας της γειτονιάς και της διευθέτησης του μικροκλίματός της, συμβάλλοντας ωστόσο στη βελτίωση συνολικά του κλίματος της ενότητας, αλλά και της πόλης ευρύτερα.  

Οι χρήσεις που θα αναπτυχθούν επί του παραλιακού μετώπου είναι μια εξόχως σημαντική συζήτηση, στην οποία όμως μας καθοδηγεί με σαφήνεια το ΓΠΣ. Πρέπει να οργανωθούν με ευελιξία η κατοικία, τα τουριστικά κελύφη, η ψυχαγωγία με εξέχουσα θέση στον ναυταθλητισμό. Σε κάθε περίπτωση και σε όλες τις παραπάνω χρήσεις οφείλει η μελετητική διαδικασία να θέσει όρια κτισμένου & άκτιστου, ιδιωτικού & δημόσιου και βέβαια να επιβάλει περιορισμούς στην οικοδομική δραστηριότητα, με απαίτηση την απόλυτη προστασία της φέρουσας χωρητικότητας του τοπίου & τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος .

Κλείνοντας την ενότητα του ανατολικού παραλιακού μετώπου θα αναφερθούμε σε έργα που έχουν με σαφήνεια καθοριστεί από προηγούμενες μελετητικές φάσεις και τα οποία με την ευκαιρία χρηματοδοτικών πακέτων πρέπει να δρομολογηθούν. Αναφερόμαστε βεβαίως στην πολεοδόμηση της περιοχής από την οδό Κρήτης έως και το ξενοδοχειακό συγκρότημα στο τέλος της οδού Ναυαρίνου ανατολικά και παράλληλη διάνοιξη του προς Βορρά κυκλοφοριακού άξονα της υπό πολεοδόμηση περιοχής της οδού Κρήτης. Η ολοκλήρωση των παραπάνω στόχων απαιτεί επιπρόσθετα και τη διάνοιξη όλων των κάθετων οδών της οδού Κρήτης.

Έχοντας διασχίσει την ανατολική παραλία και εφόσον μελετητικά η υπό εξέταση περιοχή εκτίνεται και σε ένα τμήμα της δυτικής ακτογραμμής, πρέπει να εξεταστούν οι πιθανές διασυνδέσεις των δυο πόλων, ώστε πραγματικά να προσφέρει στον επισκέπτη μια ομοιογενή εμπειρία μέσω μιας αβίαστης μετάβασης από τον έναν στον άλλο.

Ανάμεσα στα δυο υπό μελέτη παραλιακά υποσύνολα, υπάρχει ένα σαφές φυσικό όριο – μια περιοχή μετάβασης από τον ένα στον άλλο κατά μήκος του άξονα Ανατολής – Δύσης, που δεν είναι άλλο από τον ποταμό Νέδοντα & την ευρύτερη ζώνη των εκβολών του. Η ιδιαίτερη εκείνη ζώνη που το υγρό στοιχείο του ποταμού ενώνεται κάθετα με το υδάτινο θαλάσσιο στοιχείο. Για την ακρίβεια ακριβώς αυτόν τον ρόλο θα έπρεπε να διαδραματίζει, ενώ σήμερα κάνει ακριβώς το αντίθετο αποτελεί όριο/φραγμό διαρρηγνύοντας τη σχέση ανάμεσα σε ανατολή και δύση.

Αυτή η διασύνδεση και ο τρόπος της μετάβασης ορίζει ένα κομβικό σημείο που θα έπρεπε μελετητικά να αποτελέσει την απαρχή των μελετών για το ευρύτερο μέτωπο της παραλίας. Η επίλυση του κόμβου αυτού και η εξισορρόπηση φυσικών & τεχνικών στοιχείων, πεζοπορικών διαδρομών & τεχνικών έργων αναβάθμισης, χωρίς να προκληθεί αλλοίωση στο φυσικό περιβάλλον & διατάραξη της βιοποικιλότητας  της περιοχής θα έπρεπε να αποτελέσει τον πρώτο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Οι μελετητικές ομάδες θα καλούνταν να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα και με τη σειρά τους να δώσουν κατευθύνσεις χειρισμών για τις εκατέρωθεν γειτνιάζουσες περιοχές.

Σε αντίθεση με την ανατολική παραλία η δυτική παράκτια ζώνη θεωρείται υποβαθμισμένη & δεν αποτελεί πόλο έλξης. Σε αυτό συνάδουν η ανάμιξη συγκρουόμενων χρήσεων επί της ζώνης μελέτης, που επιδιώκεται να αναπτυχθεί τουριστικά, ζήτημα που επιλύει το ΓΠΣ αποσαφηνίζοντας τη χρήση & δίνοντας προτεραιότητα σε τουρισμό & αθλητισμό. Ωστόσο, στον τρόπο ανάπτυξης και σε αυτή την περιοχή επιβάλλεται να τεθούν όρια οικοδομησιμότητας & σεβασμού στο φυσικό τοπίο. Η επιδίωξη είναι να επανασχεδιαστεί πλήρως και εδώ ο βασικός άξονας κίνησης, η οδός Πλαστήρα, με αύξηση του σημερινού της πλάτους ώστε να διαχωρίζονται ζώνες κίνησης πεζών & τροχοφόρων, χωροθέτηση ποδηλατικής διαδρομής, σύνδεση με κατάλληλο ενεργειακό μέσο μαζικής μεταφοράς με την υπόλοιπη πόλη, διαμόρφωση χώρων στάσης & θέασης. Στο ίδιο πλαίσιο θα μπορούσε να προταθεί και η δημιουργία πράσινης ζώνης (green belt) έστω και με περιορισμένο χωρικό προσανατολισμό. Στην περιοχή αυτή δεν υπάρχει υφιστάμενος μεγάλος οικοδομικός φόρτος, έτσι ο σχεδιασμός εξ αρχής ενός τέτοιου εγχειρήματος φαίνεται εφικτός.

Συνοψίζοντας, ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου αστικού χώρου και αυτής της ζώνης είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προσελκύσει επενδυτικό ενδιαφέρον με την ζήτηση των παρακειμένων γηπέδων για  τουριστικές δραστηριότητες (ξενοδοχειακές μονάδες, κέντρα SPA, συνεδριακά κέντρα, δραστηριότητες εστίασης και αναψυχής, αθλητισμό κ.τ.λ.).

Το επόμενο βήμα προκειμένου να μεταφερθούμε στην προς βορρά περιοχή μελέτης - το ιστορικό κέντρο - είναι να εξετάσουμε αυτόν ακριβώς τον τρόπο μετάβασης από τη μία στην άλλη περιοχή. Η ρυμοτομία της πόλης μας αν εξεταστεί επί ενός σχεδίου ή μιας αεροφωτογραφίας δείχνει αυτή τη διασύνδεση της βόρειας με τη νότια πολεοδομική ενότητα ως κάτι εξαιρετικά εύκολο, εφόσον έχουν ήδη χαραχτεί στον αστικό ιστό σημαντικοί άξονες παράλληλοι στον άξονα Β- Ν, οι οδοί Αριστομένους, Φαρών, Ακρίτας, Νέδοντος, Ηρώων, Αύρας. Ωστόσο, κατά την κίνηση στον πραγματικό χώρο οι απόλυτοι αυτοί άξονες διασύνδεσης δεν είναι αντιληπτοί στον επισκέπτη με αποτέλεσμα η κίνηση να γίνεται με δυσκολία. Επομένως, η κυκλοφοριακή μελέτη με την οποία ξεκινήσαμε σε συνδυασμό με επιμέρους μελέτες θα αναδείξουν αυτούς τους άξονες με μια δεδομένη ιεραρχία ( πρωτεύοντες – δευτερεύοντες ) & θα προσδώσουν στον καθένα ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα ώστε να είναι διακριτές. Με αυτούς τους χειρισμούς ευελπιστούμε  η κίνηση να γίνεται αβίαστα από και προς το ιστορικό κέντρο, με τα μέσα μαζικής μεταφοράς σωστά οργανωμένα όπως αναλυτικά προαναφέρθηκε να  διαδραματίσουν και σε αυτή την περίπτωση σημαντικό ρόλο, ώστε να γεφυρωθεί το σημερινό.

Εκατέρωθεν αυτής της ανοδικής κίνησης συναντά κανείς ανοιχτούς κοινόχρηστους χώρους του πολεοδομικού σχεδίου της Καλαμάτας, των οποίων προτείνεται η ανάπλαση με στόχο την αντιμετώπιση της "αστικής θερμικής νησίδας".

Επίσης, συναντώνται σημαντικοί πόλοι πολιτισμού & εκπαίδευσης (το Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, τις αθλητικές εγκαταστάσεις της ευρύτερης περιοχής της Τέντας, το Ινστιτούτο Ελαίας κοκ) που θα έπρεπε να αναφερθούν εδώ, όχι ώστε να χρηματοδοτηθούν από το συγκεκριμένο  χρηματοδοτικό εργαλείο αλλά περισσότερο για να τοποθετηθούν σε μια ολιστική μελέτη για την πόλη, ώστε κάποια στιγμή και σε συγκεκριμένο χρηματοδοτικό πρόγραμμα να ενταχθούν.

Έχοντας πολύ συνοπτικά διασχίσει την ενδιάμεση ζώνη φτάνει κανείς στην εξέταση – ανάλυση της δεύτερης προτεινόμενης ενότητας – του ιστορικού κέντρου. Εδώ τα ζητήματα είναι περισσότερο συγκεντρωμένα μιας και αναφερόμαστε σε μια  πυκνά αστικοποιημένη περιοχή. Για αυτή την περιοχή έχουν εκπονηθεί μελέτες και σε μεγάλο βαθμό έχουν και εφαρμοστεί, με κύριο άξονα την πεζοδρόμηση των οδών της ενότητας. Το στοίχημα των μελετητών σε αυτή την περιοχή, τόσο σε σχέση με τα όσα ήδη έχουν εφαρμοστεί όσο και σχετικά με όσα αναφέρονται ως ώριμα μελετητικά έργα, δεν είναι άλλο από τον τρόπο που αυτά θα συνενωθούν. Η συνένωση πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε στο παραγόμενο αποτέλεσμα να μην είναι αναγνώσιμη η διαφορετικότητα των μελετών, όπως επίσης η επιλεγόμενη συρραφή των διαφορετικών μελετητικών φάσεων να μην ορατή δια γυμνού οφθαλμού στον επισκέπτη. Η πεζοδρόμηση και των σημαντικών αξόνων που σήμερα δεν έχει δρομολογηθεί θα πρέπει να προχωρήσει με αποφασιστικότητα, με παράλληλη επίλυση των λειτουργικών ζητημάτων εξυπηρέτησης μόνιμων κάτοικων και καταστημάτων, ώστε να μεταδοθεί και σε αυτούς το αίσθημα ασφάλειας και ανάπτυξης που επιχειρείται στην περιοχή. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον άξονα του Ι.Ν της Υπαπαντής καθώς και τον εξωτερικό της χώρο, όπου οι αρχιτεκτονικές επιλογές θα πρέπει να ανταποκρίνονται στη σπουδαιότητά του. Πεζοδρόμηση μεν, πρόβλεψη δε για την κίνηση των ευπαθών ομάδων που επισκέπτονται το χώρο, ήπιο μέσο μαζικής μεταφοράς, ανάδειξη των αρχαίων ευρημάτων με ανασκαφική διαδικασία έστω και με μερική αποκάλυψη τους, με στόχο να αποδοθεί ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του συγκεκριμένου δημόσιου χώρου.

Στο ιστορικό κέντρο παρατηρούνται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες κατά τους θερινούς μήνες, μια και απουσιάζουν παντελώς τα οποιαδήποτε στοιχεία δροσισμού, ενώ η πυκνή δόμηση και η μικρή κλίμακα των αξόνων δεν αφήνει τη διέλευση του αέρα να μειώσει το αίσθημα της υψηλής θερμοκρασίας. Περιμένουμε επομένως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή εδώ να εξαντληθούν οι βιοκλιματικές επιλογές ως προς τα υλικά, τα στοιχεία σκιασμού και δροσισμού, όπου οι μελέτες καταδεικνύουν σημεία εκτεθειμένα στην ηλιοφάνεια. Η συνολική αντιμετώπιση των ελεύθερων δημόσιων χώρων του ιστορικού κέντρου της πόλης, ως ένα ενιαίο σύνολο μελετημένων χώρων με βασικό μέλημα τους την επίτευξη της θερμικής άνεσης των επισκεπτών και τη χρήση πρότυπων σχεδιαστικών μεθόδων ως προς αυτή την κατεύθυνση, θα μπορούσε να ανάγει την ενότητα σε πρότυπη ενότητα περιβαλλοντικά επιλυμένη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να αποτελέσει πόλο έλξης ακριβώς για αυτόν το λόγο. Το έργο θα συμπλήρωναν η ενεργειακή αναβάθμιση των κτιριακών συνόλων της ενότητας, ο πράσινος χαρακτήρας των προτεινόμενων μέσων μεταφοράς, η επιλογή ενεργειακών στοιχείων φωτισμού ανάδειξης τοποσήμων αλλά και ηλεκτροφωτισμού όλης της ενότητας .

Τέλος, στα πλαίσια των παραπάνω κρίνουμε σκόπιμο να εμπλακεί ο επιχειρηματικός παράγοντας ώστε να δοθούν ισχυρά κίνητρα αξιοποίησης και επενδυτικής δράσης στην εν λόγω περιοχή , ώστε να επανακατοικηθούν σημαντικά αρχιτεκτονικά κελύφη, που σήμερα είναι κενά & εγκαταλειμμένα διάσπαρτα σε όλο το ιστορικό σύνολο.

Επιπλέον, σε αυτή την πόλη επιβάλλεται η εκμετάλλευση των  ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ηλιακή, αιολική, βιομάζες, κλπ), αφού τόσο το ηλιακό (ειδικά σε όλο το παράκτιο μέτωπο, όσο και το αιολικό δυναμικό της πόλης (στα όρια του Δήμου, πέριξ Αλαγονίας, κλπ) εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά που επιτρέπουν - επιβάλλουν αξιοποίησή τους προς εξοικονόμηση ενέργειας.

Είναι σημαντικό να κατατεθεί η άποψη του τεχνικού κόσμου για την αναπτυξιακή - μέσω των έργων πορεία - της πόλης. Η παρούσα επιστολή αποτελεί ιεράρχηση των στόχων και κατά συνέπεια και των μελετών, δεν περιορίζεται στο συγκεκριμένο θέμα της ΣΒΑΑ και αισιοδοξεί να αποτελέσει αφορμή ώστε η πόλη και τα ζητήματα της να αντιμετωπιστούν καθολικά, να μπουν στη συζήτηση ως απαίτηση οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί και να επανασυνδεθεί ο τεχνικός κόσμος με τη μορφοποίηση του δημόσιου χώρου.

Ν.Ε. ΤΕΕ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΟΠΟΓΡΑΦΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ